Belastingblauw en schaamrood
De beroemdste envelop van Nederland kent iedereen. Die komt in haar blauwe verschijning altijd uit Apeldoorn of Heerlen en betreft meestal de motorrijtuigenbelasting of de inkomstenbelasting. Naast dit feestelijke blauw kennen we nog de witte verrassingsenvelop uit Leeuwarden, hoofdvestiging van het Centraal Justitieel Incassobureau, waarvan de inhoud vaak draait om verkeersovertredingen die via de ‘wet-Mulder’ in een ‘afkooptransactie’ kunnen worden omgezet.
Ik voorspel u dat daar binnen afzienbare tijd nog een nieuwe versie aan wordt toegevoegd. Wellicht zandkleurig of beige. Associaties die u daarbij mogelijk krijgt laat ik aan uw fantasie over. Het betreft een vrij delicaat onderwerp maar vanwege de tweeledige, acute nood dringt dit zich aan ons op. De voorpagina van NRC ‘kopte’ dinsdag “Asiel kost dit jaar miljarden euro’s meer dan begroot”. Het COA verwacht tot eind dit jaar 75.000 asielzoekers op te vangen. De extra kosten worden nu al ingeschat op 3 miljard euro. Daarmee is de asielcrisis niet alleen een logistieke, maar ook een financiële puzzel voor het kabinet, aldus het bericht. Verderop staat ‘Onduidelijk is waar het extra geld vandaan moet komen; ‘t kabinet kan elders geld weghalen, meer belasting heffen of de staatsschuld laten oplopen’. Klaas Knot van DNB is een felle tegenstander van laatstgenoemde optie. Geld weghalen is schuiven, lijkt op ‘boompje wisselen’, dus ga maar uit van een asielheffing. Zoiets inpassen in de voorgenomen spreidingswet is ‘n bijkomende complicatie; immers veel ruimte op het platteland en veel inwoners in de steden. Los dat maar eens op. Binnenkort zijn de omgekeerde vlaggen terug op het platteland.
Stel, we passen het asielaanvraagsysteem aan. De asielzoekers boeken een vliegticket en worden in een speciale opvang kortstondig ondergebracht. Een snelle asielprocedure geeft binnen 14 dagen duidelijkheid: blijven of terug. Als ‘pleister op de wonde’ krijgen de verplichte ‘terug-reizigers’ hun retourticket vergoed. De ‘verblijfsvergunning-gelukkigen’ leveren hun 8.000 gespaarde euro’s – de gemiddelde prijs voor een levensgevaarlijke, illegale oversteek – in bij de overheid; als bijdrage voor de opvang en de faciliteiten die zij hier gaan krijgen. Criminele mensensmokkelaars worden hiermee buitenspel gezet. De opvangcapaciteit wordt drastisch ingeperkt, net als ‘t COA. Gekheid natuurlijk, dat alternatieve asielaanvraagsysteem zal er vast niet komen, maar die beige envelop is realistischer.
Over kleur gesproken. In mijn vorige column, o.a. over de verkiezingsuitslag, was het mij opgevallen dat Esther Ouwehand van de PvdD de winnaar BBB als enige (buiten Baudet) niet had gefeliciteerd. Ook Petra de Koning – politiek columnist in NRC – schreef deze week over een voorval dat hier sterk aan doet denken. In een kleine vergadering zitten zes Tweede Kamerleden van CDA, BBB, VVD, D’66 en Partij voor de Dieren bij elkaar. De tweede CDA’er die voorzitter is geeft het woord aan Caroline van der Plas die op haar beurt van de gelegenheid gebruik maakt om de andere verkiezingswinnaar daaraan tafel, Leonie Vestering van de PvdD te feliciteren met hun verkiezingswinst. De voorzitter van de vergadering vraagt aan Vestering of ze wil reageren. Nee, dat wil Vestering niet! Zonder Van der Plas aan te kijken komt er ‘n mager “….dank u wel” uit. De andere Kamerleden lachen joelend “Òh, óóóh…”, terwijl Van der Plas glimlacht.
Dan volgt de bekentenis van Vestering: “We doen hier niet aan sport, ik zit hier om te strijden tegen alles waar zij voor staat in de veehouderij”. Iets later: “Iedereen wil toch zo graag oprechte politici? Ik vind dat je iemand moet feliciteren als het uit je hart komt en mijn hart denkt: arme dieren.”
Dit alles zette Petra de Koning aan het denken: wie van de Kamerleden wensen Caroline diep van binnen ‘n flinke afgang toe? Later vertelt Petra de Koning aan Van der Plas wat Leonie Vestering zei over haar “hart” en de “arme dieren”. Van der Plas knikt: “Dat snap ik. Daar heb ik respect voor.” Je vraagt je af hoe de PvdD zich zou gedragen als ze zetels hadden moeten inleveren? Als je je zelfs bij winst al zo misdraagt, hoe slecht wordt ‘t dan bij écht verlies? Vestering lijkt gespeend van elk gevoel voor humor en normale intermenselijke relaties. Heeft ze zich inmiddels te veel vereenzelvigd met ‘t dierenrijk? Vestering zegt zich ver van sport te houden, maar dit verdient een schaamrode kaart!
Nico Ramaer