Weggooien is zonde
Gisteren is de klimaatconferentie in Parijs beëindigd. Alle ogen en oren waren gericht op het milieu en de vrees voor verdere opwarming van de aarde, aldus de persberichten. Des te opmerkelijker is het dat NRC verslaggevers die de afgelopen tijd uitgebreide interviews hielden onder ruim 380 bewoners in Nederland – verspreid over ‘t hele land – niet één keer hoorden dat het klimaat een groot probleem is. Wellicht ook weer niet zo vreemd want de wereld is primair je eigen straat, dorp, stad of streek en met ver vooruit kijken hebben we al helemaal niet zoveel op. Zo werkt het met verkiezingen precies zo. Politici weten daar haarfijn op in te spelen. Hun verkiezingsbeloften zijn doorgaans bepaald niet gespeend van opportunisme en lijken in dat opzicht nog het meeste op een potje poker.
Begin van de week was ik in Duitsland bij familie die vlak bij de bruinkool groeven woont. Ik ben nu maar eens naar de indrukwekkende dagbouw winning gaan kijken omdat men daar – net als in Nederland – van steenkoolcentrales af wil. En bruinkool is natuurlijk helemaal vloeken in de kerk.
Maar de grote vraag bij de opwarmingsproblematiek is, willen de regeringen dat of willen de inwoners – dus u en ik – dat?
Conclusie uit het grote NRC onderzoek was: “de politiek gaat links, maar de burger wil rechts”.
Dat tegengestelde gevoel wordt voor een deel ingegeven door de soms wel uiterst gekleurde berichtgeving over bijvoorbeeld onze verantwoordelijkheid over de opwarming van de aarde. Het KNMI gaf op dat punt onlangs code oranje af. Dat voelt als een draai om de oren van de burger. Want Nederland doet het ondanks ons ‘zogenaamd’ slechte gedrag beter dan menig ander land, maar de doelstellingen zijn nu eenmaal uiterst ambitieus. Zeker afgezet tegen landen als China en India.
In mijn optiek is duurzaam en milieubewust dat je zo lang mogelijk moet doen met de spullen die je hebt. Dat geldt voor je fiets, je auto, je spullen en natuurlijk ook voor voedsel. Eten gooi je niet weg. Als je voedsel verantwoord bewaart, is nog veel goed bruikbaar. En daarnaast, mits consequent in de koelkast en ongeopend opgeslagen, zijn vervaldata op te rekken.
Kortom, je gebruikt wat je hebt. Dat geldt ook voor grondstoffen voor energieopwekking. Bruinkool is vervuilend – in Nederland is dat trouwens niet meer in gebruik – maar het gebruik van steenkool nú betekent toch dat we nog een aardgasappeltje voor de dorst hebben. De nieuwe steenkoolcentrales zijn nog maar kort in gebruik en in combinatie met de destijds geplande CO² opslag relatief schoon. Die opslag zou nu zo’n beetje zijn beslag moeten krijgen, maar het ziet er naar uit dat deze opslag in ondergrondse oude zoutkoepels van de baan is.
Waarom? De milieu hype van dit moment is kennelijk sterker dan de lange termijnplanning van de overheid van enkele jaren geleden. Jammer, dit is net zoiets als iemand niet laten uitpraten.
Even terug naar dat opportunisme. Immers, dat is ook ons – de burger – niet onbekend. Want stel nou dat de Groningers de keus krijgen tussen doorgaan met kolencentrales en een bijna dichte gaskraan of uitsluitend volop schoon gas met flink beschadigde huizen. En stel u nu eens voor dat al de olie- en gasvoorraden in Papekopperveld worden opgepompt met alle mogelijke schadelijke gevolgen voor de huizen in Molenvliet-West. Of, dat zoiets vrij eenvoudig zou kunnen worden voorkomen door de kolencentrales toch open te houden? U en ik weten het antwoord al.
Zo lang het maar geen Chinese toestanden worden, toch?
Nico Ramaer
