Toen komt weer helemaal terug
Lang geleden, ik was bijna dertien, deed ik met grote regelmaat boodschappen voor mijn oma. Toen nog op de fiets, wat later op de brommer.
Boodschappen doen was eind jaren 50, begin jaren 60 totaal anders dan nu. Veel haalde je bij de kruidenier, maar ook de groenteman, de slager, de bakker en de melkboer waren aparte winkels. Bepaalde koekjes en karamelbonbons haalde je bij Jamin. Sterke drank, wijn én ook frisdrank kwamen bij de slijter vandaan. Toiletpapier, het blikje Nivea dat als bodylotion dienst deed, waspoeder, Lux toiletzeep en aspirine stonden op het boodschappenlijstje van de drogist. En wat te denken van de banketbakker.
Desgewenst kwam de bakker aan de deur, net als de melkboer. Deze heren wisten ook precies wat de standaardbestelling was. Halfje wit en ‘n halfje bruin. Een fles volle melk en een flesje Bulgaarse yoghurt. Ook was er een schillenboer. En, er kwam bij de winkels zelfs een oud-papierman langs die kartonnen dozen en verpakkingsmateriaal inzamelde. De lege melkflessen leverde je weer in bij de melkboer. Kortom, gescheiden afval inzamelen is van alle tijden.
De tijd van de supermarkt zoals we die nu kennen was nog ver weg. Voor vrijwel al het bovenstaande hoef je tegenwoordig maar één winkel in. Makkelijk? Ja! Gezellig? Nauwelijks.
Nou ja, je komt de buurvrouw daar wel eens tegen, maar diepgaand contact met het personeel is er nagenoeg niet bij, laat staan met de baas. Misschien komt u nog apart bij een slager, de viswinkel of een slijter. Maar dat zal het dan toch wel zijn.
Gezegd moet worden dat de zogeheten hypermarché, zoals we die in Frankrijk kennen, een fantastisch assortiment vertegenwoordigt. Werkelijk alles onder één dak. Ook in Duitsland kunnen ze er wat van. Daarbij legt ‘n beetje AH het toch echt af. Maar de onpersoonlijkheid straalt er jammer genoeg wel vanaf.
Nu wordt alom beleving bij het winkelen gepredikt. Zo hoorde ik dat ‘n boekwinkel bij de wijnboeken al wijn verkoopt. Andersom zie je ook. Hoe lang zal het nog duren voordat de Livera’s en Hunkemöllers van deze wereld uitsluitend met slanke modellen in schaarse lingerie hun klanten te woord staan? En terloops een borstvergroting, een filler of een bilreconstructie aanbieden?
Maar zou het niet nóg aardiger zijn om de beleving van vroeger weer helemaal terug te brengen? Wellicht kent u de commercial van jaren geleden nog voor dipsaus met dat mannetje in dat keldertje in Maastricht en het speciale adresje in Lunteren of… je nam gewoon een zakje Duyvis.
Leuk? Ja humor. Ver bezijden de waarheid? Langzamerhand niet meer. Althans, die adresjes. Die leuke speciale kaaswinkeltjes, olijven en pesto Italianen en fijne Franse kruiden aanbieders worden al maar populairder. En die trend zet langzaam maar zeker door.
Toen ik zoveel jaren geleden boodschappen deed voor oma kende men mij; ja, dat ventje is een zoon van de drogist. Maar ook ik kende de mensen. Er leek bovendien ‘n soort gunfactor in de lucht te hangen.
Het heeft er alle schijn van dat dit fenomeen nu terug gaat komen. Misschien een aardig steuntje bij het ontwikkelen van een nieuwe visie voor het winkelgebied in Woerden. De gemeente vraagt u om mee te denken over een nieuwe invulling van de Rijnstraat. Dat soort inspraak kunnen we missen als kiespijn.
Niet dat u als burger niet mee zou mogen denken. Trouwens, dat hebt u al netjes gedaan. De ingezonden brieven met grieven over gevaar en ongemak geven al aan, welke kant u op wil. Daar hebben we toch goed betaalde specialisten voor. Nou, goed betaald waarschijnlijk wel, maar echte specialisten? Daar heb ik zo mijn twijfels over.
Wethouder de Weger, dit is echt een uitdaging. Leg nou eens een keer een echte visie neer!
En houdt daarbij in ogenschouw: “Toen komt weer helemaal terug”. Misschien een beetje aangepast aan deze tijd, maar dat zou wel eens de leidende rode draad kunnen zijn voor een echt nieuwe Rijnstraat met véél méér woningen en véél minder winkels. Daar zijn primair de Voorstraat en het Plein voor.
Nico Ramaer
