Rustig en Groen Wonen

Volgens ‘n artikel in NRC van 11 oktober jl. laten gemeenten al sinds 2018 duizenden woningen ontwikkelen in gebieden waar de landelijke geluidsnormen worden overschreden. Ik vraag mij af in hoeverre dit ook in Woerden aan de orde is. Deze vraag van mij is niet van de nodige achterdocht en eigen ervaring ontbloot, daar kom ik ‘onderaan’ nog op terug.
Al tien jaar lang is het geen verplichting meer dat Provincies en Milieu-inspectie toestemming geven aan gemeenten als die gemeenten (willen) afwijken van de landelijke milieunormen. “Bij ruimtelijke ordening heeft de Inspectie Leefomgeving en Transport geen toezichtstaak meer”, aldus ‘t ministerie Infrastructuur & Waterstaat. Kortom, de verantwoordelijke wethouders kunnen nóg sneller doorpakken dan voorheen. Nú is het zo dat met het verregaand verruimen van de mogelijkheden het lijkt of iedere belanghebbende zomaar zijn gang kan gaan. Kijk maar naar de cijfers en huiver, althans ik doe dat zeker!
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) adviseert woningen niet bloot te stellen aan meer dan 53 decibel weg- of omgevingsgeluid. De ervaring leert dat een op de tien mensen dan ernstige hinder ervaart, hoger zou leiden tot gezondheidsschade. In Nederland lag de maximale grens op 63 decibel, maar sinds 2012 mag daar nog eens 5 decibel extra bovenop.

Dit leidt natuurlijk tot rare toestanden. In Delft bij de A13 wordt op 100 meter afstand de Grasbuurt gebouwd. Ondanks de ferme isolatiemaatregelen mogen de bewoners niet op de zolderverdieping slapen, zo staat in de koopaktes. De folder van de projectontwikkelaar spreekt van ‘rustig en groen wonen’. Tja. Daar waar de A13 zuidelijker Rotterdam-Overschie insnijdt, is het ook verre van ideaal qua geluid en luchtkwaliteit (onderzoek wees uit dat bewoners er eerder overlijden dan gemiddeld) maar er is daar nog sprake van een soort geleidelijk proces; het is zo gegroeid.
In Vlaardingen, pal tegenover industrieterrein Pernis, komt een wijk met 600 woningen. De nieuwe wijk wordt aan drie zijden omringd door industrie en de Vopak-terminals die continu industrieel gezoem voortbrengen. Hier was de projectontwikkelaar wel wat duidelijker door te melden dat “de toekomstige bewoners zich bewust zullen moeten zijn van de beperkingen van het gebied”.
Zo zijn er meer plekken waar zich vergelijkbare omstandigheden voordoen. Nabij Schiphol (‘prachtig uitzicht richting Polderbaan’), Amersfoort (pal naast NS-werkplaats & rangeerterrein) en Amsterdam (waar de gemeente overweegt de bewoners een koopcontract te laten tekenen waarin staat dat zij bewust kiezen voor een woning met geluidsoverlast). En de woningmarkt is al zo onrustig.

Stikstof en CO2 hebben beperkende invloed op de bouw, maar met overmatig geluid wordt ‘soepel’ omgegaan. Sterker nog, de 1 januari 2023 in te voeren Omgevingswet laat zelfs een hoger maximum van 70 decibel toe. Alle wet- en regelgeving m.b.t. bouw, milieu, water, natuur, alle procedures én de rol van het bevoegd gezag komen daarin bij elkaar. Alles wordt dan via één loket geregeld.
Dan Woerden. Destijds woonde ik op de Dwergroosweide aan het weiland met zicht op de A12. De afstand van onze voorgevel tot die weg was zo’n 800 meter. Zeker in voorjaar en zomer was de A12 nagenoeg onzichtbaar door alle dichte begroeiing van bomen en struiken. Dat betekende ook ‘n zeer effectieve demping van het geluid. Daar kwam een onbarmhartig einde aan toen door de aanleg van de Burgemeester van Zwietenweg de beplanting grotendeels moest verdwijnen. De geluidsbelasting op de gevels nam stevig toe, de A12 was opeens duidelijk in beeld. Bewoners hebben een zienswijze ingediend en daarin gevraagd om de beplanting na aanleg van de rondweg weer te herstellen. Er is bij mijn weten nooit inhoudelijk op gereageerd; erger is dat inmiddels vierenhalf jaar na de opening van de weg van teruggezette ‘beplanting’ geen sprake is. Schrale troost voor de bewoners daar nu: “Tel jullie zegeningen, weet dat het nog veel erger kan!”

Nico Ramaer