Drie-staps-keuze
Al een aantal keer hoorde ik de radiocommercial van Zorgkiezer. De luchtigheid en onzinnige benadering van een serieus onderwerp stoorde mij zeer. Zeg maar gerust, irritant. En als je een dergelijke invalshoek doortrekt, is zoiets wellicht ook zorgwekkend.
In deze radioreclame hoor je een wat jongere man die kennelijk in zijn auto van A naar B rijdt. En dan komt hij ineens op het lumineuze idee om op dát moment in drie stappen zijn zorgverzekering te kiezen:
- Je zet je auto aan de kant, 2. Je gaat naar zorgkiezer.nl en 3. Je kiest je verzekering.
Zelf ben ik dit jaar niet veranderd van verzekeraar, maar heb thuis zeker een uur achter mijn pc gezeten om diverse dingen te vergelijken, heb zelfs nog gebeld met Interpolis om nog wat zaken verduidelijkt te krijgen en kwam toen tot het besluit ‘blijf zitten waar je zit’. Pak weg anderhalf uur mee bezig geweest! De jongeman in de reclame was op weg naar de bouwmarkt of de apotheek of noem maar op en denkt “hé, even een zorgverzekering kiezen”.
Stel dat er een burgemeester gekozen zou moeten worden. Zou dat ook zo gaan? Je staat bij de Action om een kettingslot voor je fiets te kopen. Bij het zien van die ketting denk je opeens aan de ambtsketen van een burgemeester. Oh ja, da’s waar ook, we kunnen een burgemeester kiezen. Moet wel voor eind december. Dat doen we dan ook in drie stappen:
- Je legt je kettingslot in het winkelmandje, 2. Je gaat naar de app ‘burgemeester Woerden kiezen’, en
- Je kiest uit Victor Molkenboer die best wel oké is of het wordt de veel jongere Titia ter Horst die er uiterst representatief uitziet.
Kortom, op je gemak thuis googlen wie deze nieuwe Titia eigenlijk is en wat ze gepresteerd heeft in de politiek, is er niet bij. Ze ziet er goed uit, dus huppeta, Titia! Jammer, jammer Victor, maar zo gaat dat tegenwoordig. Nou ja, binnenkort. U denkt, ja dank je de koekoek, het moet niet gekker worden. En inderdaad zo moet het niet, lijkt me. Maar kort geleden waarschuwde politiek columnist Tom-Jan Meeus in nrc-next nog dat er een dodelijk monopolie dreigt: ‘macht en amusement’! Hij zegt: “politiek wordt steeds meer amusement” maar het omgekeerde gaat ook op: “amusement wordt steeds meer politiek”.
Amusement heeft zich ontwikkeld tot een van de meest effectieve middelen om politiek aanzien, bekendheid en ‘credits’ te vergaren. Berlusconi en Trump worden door Tom-Jan als voorbeeld genoemd. Als politici hebben zij de pijnlijkste schandalen overleefd, zoals ‘bunga bunga’ en ‘grab her by the pussy’.
Deze vervlakking is zorgwekkend en ligt in potentie ook in Nederland op de loer. Amusementstycoon John de Mol heeft grip op de media en kocht enige tijd terug ‘t ANP (Algemeen Nederlands Persbureau). John is een vak- en zakenman die eerder heeft aangegeven niet veel met de politiek op te hebben, maar toch…. een drie-staps-keuze zou kunnen:
- Zorg via amusement en media voor veel invloed op de algehele meningsvorming,
- Stuur ‘n gekend persbureau aan zodat nieuws- en berichtgeving de meningsvorming beïnvloeden en 3. Zet de kiezers – en daarmee de politiek – naar je hand.
Nogmaals, het zou kunnen. Nee, dan politiek café RPL-RuitenTroef, daar komt de politiek serieus bij elkaar om integer te debatteren. Maar wel met een glimlach! Meer politiek amusement is niet nodig!
Nico Ramaer
