Weeskinderen en weeshuizen – een lezing van Nettie Stoppelenburg

Weeskinderen en weeshuizen – een lezing van Nettie Stoppelenburg

In 1602 besluit het stadsbestuur van Oudewater een weeshuis op te richten.            De weeskinderen krijgen onderwijs en krijgen inspraak bij hun beroepskeuze. Er zijn weliswaar enkele weesvaders die zich misdragen, maar over het algemeen hebben de kinderen het er goed. Toch raakt uiteindelijk het geld op. Oudewater kan haar eigen weeskinderen niet meer onderhouden en kiest al snel voor het uitbesteden van deze taak aan de Maatschappij van Weldadigheid. . Ook Woerden heeft een weeshuis. Het wordt op 12 december 1595 in gebruik genomen en functioneert tot 1811. Vanaf 1795 heet deze instelling het Gereformeerd Weeshuis. Hoewel het bestuur van het weeshuis in handen is van regenten, zorgen een binnenvader en binnenmoeder voor de dagelijkse gang van zaken. Het moet vaak een gereformeerd echtpaar zijn dat zelf geen kinderen heeft. Voor de weeskinderen zijn zij als een vader en moeder. Aan het begin van de zeventiende eeuw hangen op twee plaatsen in Woerden collectebussen waarvan de opbrengst voor het weeshuis is. Het levert weinig op. In 1674 krijgt het weeshuis daarom toestemming om een weeskind op zondag met een collectebus naar de door Woerden varende trekschuiten te laten gaan.

Nettie Stoppelenburg studeerde kunstgeschiedenis, archeologie en geschiedenis. Zij werkt als medewerker educatie en informatie in Het Utrechts Archief   In 2021 verscheen haar artikel ‘Het Weeshuis van Oudewater’ in het Jaarboek Oud-Utrecht. Op dit moment is zij – onder andere – bezig met onderzoek naar kinderen en bedelaars uit Oudewater die onder de hoede van de Maatschappij van Weldadigheid gesteld werden.

Dinsdag 14 maart

Locatie: De Dam, Wilhelminaweg 79, 3441 XB Woerden

20.00 uur